پایان یا شروع؟

شهریور هم تمام شد!

درست به مانند ماه های قبل

و فردا شروع رسمی سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲

سال تحصیلی یازدهم!

حس عجیبی دارم حسی امیخته شده از ترس و قدرت!

قدرت برای آرامشی که پی و ریشه ش را امروز چنان بنا کردم که فکر نمیکنم به این راحتی کسی بتواند خرابش کنم و ترس برای نشدن ها و ذهن منفی باف همیشه فعال ادمیزاد!

امسال میخوام صدمو بذارم نه برای صد بودن در همه چی که غیر ممکنه بلکه برای زیستن به معنای واقعی!

برای درسهایی که آینده سازن که نمیدانم عدالت است یا بی عدالتی!

و هم برای درس های که آدم سازن،همون روز های خوب و بدی که آدمیزاد رو میسازد!

با این حال حس خوبی نسبت به این سال و این ماه دارم!

هرچند که بیصبرانه از همین حالا منتظر شب یلدا هستم…

چون چندان علاقه ای به روزهای کوتاه ندارم ولی با این حال پاییز را دوست دارم و امیدوارم که بتونم هم زندگی کنم و هم در لحظه باشم و هم طبق برنامه!

امیدوارم ته این سال به خودم بگم دمت گرمممم که دوووم اوردی تو روزای سخت و حرفای مزخرف بعضی معلما و تونستی بشی اون چیزی که باید میشدی و خودت میخواستی!

حالا دیگه خسته نباشییییییی جانِ من:)

تمام تلاشم رو میکنم برای گفتن این جمله به خودِ خودم!

برو تو دلش،بیخیال تمام تلخی ها که مطمئنم میتونی!

یادت نره عمر خیلی زود میگذره…

خیلی زودتر از تصورمون:))

پس یه طوری زندگی کن این روزا که روزای بعد کنکور وقتی برگشتی به این نوشته ها و این خط یه دفعه اشک از چشمات جاری شن و بگی شد!سخت بود ولی شد…

یعنی من تونستم که بشه با تمام ناملایمات روزگار!

اون روزا تلاش این روزای تو رو میخوان ،بهشون مدیونی جان من!

جا نزن که میتونی عزیزترینم!

با حال خوب فردا رو شروع کن که فقط ۲ تا اول مهر دیگه دانش آموزی و زودتر از تصورت میگذرن:)

فردات بخیر

و شبت پر از آرامش روح امیدوار من❤️