گوشه تنهایی

گوشه چه کلمه ی زیبایی ست

این روزها بیش از پیش به خلوت و تنهایی نیاز دارم خلوت با خود صبحت با خود کلنجار و کنکاش خود!

کلا با خود بودن را میطلبم اما هروقت تنها شدم

هروقت تنها بودیم من و اون

هروقت کاری نبود

تنهاش گذاشتم

شاید هم اون تنهام گذاشت و من پناه بردم به زیر لحاف:)

این روزها از خسته هم خسته ترم

مغزم بیشتر از قبل دچار تورم شده:)

حالم دیگر واقعا خوش نیست و این بار حال شنیدن و‌خواندن نصیحت های احد الناسی را ندارم نه برای اینکه نخوام بپذیرم،بلکه چون حال تفسیر دقیق خودم را ندارم

دردی از جنس دروغهایی که سالهاست به خودم گفتم

دروغ و تظاهر و ریا به حال خوب همیشگی

حالی که تماما در نود و نه درصد موافع دروغ بوده

تمام اون صحته ها داره الان از جلو چشمم رد میشه:)خیلی بی رمقم رمق‌ هیچ چیز را ندارم حتی تنفس ساده!

اما تو نصیحت کن دوست من!

شاید جواب ندم اما تو بگو حرفت رو:)از خوب شدن و جوانه زدن و رشد و درد رویش و گذر این روزگار زهرمار بگو برام!ار تمام چیزهایی که تو پادکست ها و فلسفه های زیستن و کتاب خود شناسی هست برایم بگو!از حال خوب بگو!