فرو رفتن

فرو‌ می روم در روزگارانی که نمیدانم چگونه باید زیست کنم شان؛

منظورم درست زیست کردنش است...

روزهایی که از خواب بیدار میشوم و هنوز چشمم به نور و افتاب صبحگاهی نخورده با خود حساب میکنم چند ساعت دیگر دوباره میتوانم بخوابم...

روزهایی که جذابیتش به نا جذابیت هایش نمیچربد و گاها انقدر کم است نسبت این دو به هم که ۰ در نظر میگیرم شان

روزهایی که در فکر تمام شدنش هستم

و بعید میدانم چندان دلتنگش شوم

البته که شایدم هم شدم

آدم است دیگر عجیب و غیر قابل ‌پیش بینی

کنکور،

مرز میان نوجوانی و جوانیست؛

مرزی به نام 

افسردگی

دیوانگی

و‌ انزوا...

انزوا؛

چه نام قریبی انگار درون من لانه کرده:)