آرام نیستم

همیشه ارام بودم؛

حرف هایم شمرده با صدای ارام،متفکر،عمیق و به دور از فحش لفظ بد حتی به شوخی بود...

از دنیای آدم های فحاش بدم می آمد

ولی این روزها کم و بیش خودم جز این دسته شده ام

درونم نا ارام است و به تبع کلماتم الوده...

مدتیست که دیگر ارام نیستم

الان به نهایت خود رسیده است

اصلا ارام نیستم!

اصلا...

الان هم که خسته ام و میل سخنم با جهان نیست...

پ.ن:کاش  این نشانه خوب شه اقلا یکم بشوره ببره:)